ගුරු වෘත්තිය සහ ළමා හිංසනය

පාසල් වල සිදුවන ළමා හිංසනය ගැන පෝස්ට් එකක් දැමීමට සිත්වුනේ එක්තරා අත්දැකීමක් නිසාය.ඒ අලුත් බ්ලොග් එකක පලවූ ලිපියකි.දැන්  එම ලිපිය ඉවත්කරගෙන ඇත. 

මෙය මෙම ගුරුවරියට එරෙහිව දෙපාර්තමේන්තු මට්ටමින් විනයානුකූලව කටයුතු කළ හැකි  මෙන්ම නීතිමය පියවරද ගත හැකි බරපතල සිදුවීමකි.බරපතල ළමා අපචාරයකි/හිංසනයකි.මෙය අනුමත කරන අයද (එවැන්නන් සිටී නම් ) එවැනිම මනස් ඇති අයයි.

එම සිදුවීම පහතින් දැක්වේ.

මෙහිදී ගුරුවරිය විදුහල්පතිවරයා හමුවීමට යනවිට පන්තියේ සියළුම ළමයින්ට පන්තියෙන් බැහැරව නොයන ලෙස අවවාද කර ඇත.එසේ ගියහොත් පන්ති නායකයා වගකිවයුතු බවද ප්‍රකාශ කර ඇත. එසේ සිසුන් පන්තියෙන් බැහැර ගියහොත් ගුටි කන්නට සිදුවන්නේ පන්ති නායකයාට බවද ප්‍රකාශ කර ඇත. එවිට කීයක් ගහන්නේදැයි එක් සිසුවෙක් විමසා ඇති අතර පන්තියෙන් බැහැරව යන එක් සිසුවෙක් වෙනුවෙන් පහරවල් පහක් ගහන බව පවසා ඇත. 

මෙම ගුරුතුමියගේ පළමු පත්වීම විය හැක. නැත්නම් මෙවැනි තීරනයක් නොගන්නා නිසාය.මන්ද පන්ති නායකයාට මෙවැනි වගකීමක් භාරගටහ් නොහැකි නිසාය. ගුටි කන්නෙ තමන් නොවන බවදන්නා සිසුන් පන්තියෙන් එළියට යන්නට බිය නොවෙති. එක් අයකු කරන වරදකට තව කෙනෙකුට දඩුවම් දීම මරි මෝඩ කමකි. එසේම මෙම ගුරුතුමියට පන්තිය පාලනය කරගටහ් නොහැකි බවද මෙම හැසිරීමෙන් පෙනේ. ගුරුතුමියට බැරි දේ පන්ති නායකයා කෙසේ කරන්නද

 විදුහල්පතිවරයාගේ කාර්යාලයෙන් ආපසු පන්තියට එන විට සිසුන් 13 දෙනාම සිටියේ පන්තියෙන් පිටය. ඉන් පසු සිදුවූ දේ ඇයගේම වචන වලින් මෙසේය.

උපුටා ගැනීමක්

 // ළමයි මං කිව්ව දේ ඇහුවේ නෑ ටීච... මම ෆේල්”

මා මැදිවුයේ ගැටළුවකටය. පන්තියෙන් බැහැර වු එක් අයෙකු වෙනුවෙන් පහර පහක් දෙන බව කීවේ එසේ කිරීමට මට අවශ්යළ නොවනු ඇතැයි සිතාය. එහෙත් වුයේ අනිකකි. කිසිවක් නොකියා මම වේවැල අතට ගත්තෙමි. එ සැණින් පන්ති නායකයා මා ඉදිරියට ඇවිත් සිය සුරත ම දිගු කර උන්නෙ මැසිවිලි නැතුවය. පහර හැට පහක් අත් දෙකටම වැදෙන තුරු නොසෙල්වී දෑතම දිගු කරගෙන ඔහු උන්නෙය. එහෙත් ඇස්දෙකම තඩිස්සි වී ඉදිමෙන්නට තරම් පහර  දී ඉවර වන විට මම හඬා තිබුණි.

පසු සටහන‍:-

මා ‍ස්ථාන මාරුවක් ලබා වසර කිහිපයකට පසු දිනෙක ත්රී.රෝද රියක් මා පසුකර ගෙන ගොස් නැවත හරවා පැමිණ මා ඉදිරියේම නතර විය. කරදඬු උස්වු තරුණයෙක් රියඳුරු අසුනෙන් බැස තාර පාර මැද දණ බිම ඔබා මට වඳින ලදී.

“ මාව මතකද ටීචර්” මම සිනාසුනෙමි. ඒ ඔහුය.

“මගෙන් වැඩිපුරම ගුටි කාපු ළමයා” //

මෙම සිසුවා නතර වී ඇත්තේ ත්‍රීරෝද රථ රියදුරෙකු වීමෙනි. මෙම කතාවේ අපූරු අතුරු කතා රැසක් ඇත.

මේ සිදුවීමෙන් පසු කිසිදිනක වේවැල පාවිච්චි නොකළ බව කියා ඇතත් එය පිළිගත නොහැක. එසේම උසස් පෙළ පන්තිවලදීද පහරදීම් කරන බව කියා ඇති නිසාත් කොතරම් පහරදීම් කළත් දරුවන් ආදරේ බව කියා ඇති නිසාත් ඇයගේ ලිපිවල සිසුන්  සිසුවියන් කොයි වෙලෙත් ගුටි කෑමට සුරත දිගුකරගත් වනම සිටින නිසාත් මෙම ගුරුතුමිය පහරදීම් වලට ඇබ්බැහිවී ඇති බව පෙනේ.   බොරු වරදකට පහරවල් 65 ක් ගැසූ ගුරුවරියක් ඉන් පසු කිසි දිනක වේවැල පාවිච්චි නොකල බව කීම හාස්‍ය ජනකය. 

මෙම සිදුවීමේදී පහර 65 ක් එක් සිසුවෙකුට  ගැසීම එම ගුරුතුමියට එරෙහිව විනය ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමට තරම් බරපතල වරදකි.

පහරවල් පහ ගානෙ දෙනබව කී පසු එම දඩුවම අවලංගු කළ නොහැකිවුනේ මන්ද යන්න ගැටළුවකි. හා මම මේ වතාවට සමාව දෙනව ආයෙ එලියට ගියොත්  එලියට යන අයට පහරවල් පහ ගානෙ ගහනවා කීවානම් කැකිල්ලෙ තීන්දුවට වඩා සාධාරනය. කියපු දේ නොකළා කියලමේ ගුරුතුමියට එරෙහිව කවුරුහෝ නඩු දමනවායැ.අනෙක් අතට ගුරුවරියට අවනත නැති සිසුන් පන්ති නායකයට අවනත වෙනවාද

බොහෝ ගුරුවරු සිය දුර්වලකම් ද සිසුන්ගේ පිටින් යවයි. එසේම ගෙදර පීඩනය මුදාහරින්නේද සිසුන් මතිනි.එසේම ගුරුවරුන්ගෙන් කිසියම් ප්‍රතිශතයක් වධ හිංසා වලට ඇබ්බැහිවී සිටිති. මෙය සමාජය ප්‍රසිද්ධියේ කතා නොකරන තිත්ත ඇත්තකි.

මේ ලිපියට අදාලව එක් පියෙකුගේ කොමෙන්ටුවකි.

// දරුවෙකුට පහරදීම නම් කිසිසේත්ම සාධාරණ නැහැ.දරුවෙකුට වදින පහරේ සැරකම දැනෙන්නේ ශරීරයට නොවේ හිතටයි. 1 වසරේදී එක නපුරු (ගුරු)ගැහැනියක් මගේ පුතාට ඉතා තදින් පහර දී තිබුනා කිසිදු හේතුවක් නැතිව. ඒ පහරදීමේ කම්පනය දිගු කාලයක් පුතා තුල තිබුනා.දරුවාගේ මානසික කම්පනය නැතිකරන්නට මගේ බිරිඳ බොහෝ වෙහෙසුනා.කුඩා කල සිටම මගේ පුතා අම්මා වැනිම ඉතා විනය ගරුක නිශ්ශබ්ද චරිතයක්.

ඒ ගැහැනියගේ හෝ මගේ වාසනාවට එම සිද්ධිය වනවිට මා ලංකාවේ හිටියේ නැහැ.දැනට 13 වසරේ ඉගෙනගන්නා මගේ පුතා,අදටත් ඒ ගුරුවරිය මතක් කරනවාටවත් කැමති නැහැ. 

පසුව මා මෙම ගුරුවරිය පිළිබඳව සොයා බැලූ විට දැනගත්තේ ප්‍රශ්නවලින් ගෙදර ජීවිතය අපායක් කරගත් ගැහැනියක් බවත්,ඒ පීඩනය මත පාසල් විත් යකින්නක් ලෙස හැසිරෙන බවත්.සැම දිනකම කවුරුන් හෝ දරුවෙකුට පහරදෙන බව.ඒ දිනෙන් පසු දරුවා පාසල මතක් කරනවාටවත් කැමති උනේ නැහැ. මාගේ බිරිඳ විදුහල්පති සමග කතා කර දරුවා වෙනත් පන්තියකට දැම්මා. 

විශේෂයෙන් බාලාංශ පන්ති සඳහා යෙදවිය යුත්තේ දරුවන්ට අම්මා ලෙස හැඟෙන කරුණාවන්ත ගුරුවරියන්. ළමයින් ලොකු වූ පසු කැම්පස් යනවාද හිරගෙදරට යනවාද යන මුලික තීරණය තමන් නොදැනුවත්ව හෝ ගන්නේ මෙම ගුරුවරුයි.දෙමාපියන් වගකීමෙන් නිදහස් කරනවා නොවේ.

ළමයින් පාලනය කිරීමට පහරදීම අනවශ්‍ය බවට මට ඇති හොඳම සාධකය නම්, පාසලේ බොහෝ ගුරුවරුන් විසින් නමගිය අට්ටරයින් ලෙස හංවඩු ගසා කොන් කර ඇති ළමයින්, එකම පහරක් හෝ නොගසා උන්ගේ හදවතට දැනෙනා හැගීම් බර ලෙස කතා කර උන් පාලනය කර ගන්නා , ගුරුවරියක් වන මගේ බිරිඳයි.මගේ බිරිඳ ඉදිරියේ තම හදවත විවර කරනා එවන් බොහෝ දරුවන්ගේ කථා ඉතා ශෝචනීයයි. ගෙදර සහ හැදෙන පරිසරයේ ඇති බොහෝ හේතූන් මත දරුවන් එම තත්වයට පත් වෙන බව දරුවන්ගේ හෙළිදරව් කිරීම් තුලින් පැහැදිලි වෙනවා.අද මිනිසුන් එල්ලුම් ගස ගෙනෙව් කියා මොරදෙන්නේ එසේ නිසිලෙස හඳුනාගෙන සැබෑ හේතුන්ට පිළියම් නොලබූ, යහමගට නොගත් එවන් දරුවන් එල්ලන්නටයි.//

හිංසනයෙන් තොරව දරුවන් යහමගට ගත හැක. දරුවන් භාරදිය යුත්තේ විශේෂයෙන් බාලාංශ පන්ති සඳහා යෙදවිය යුත්තේ දරුවන්ට අම්මා ලෙස හැඟෙන කරුණාවන්ත ගුරුවරියන්  ලෙස මෙම පියා පවසා ඇතත් මා නම් කියන්නෙ කිසිම පන්තියක් දරුණු ගුරුවරුන්ට භාර නොදිය යුතු බවයි. හිංසා නිසා සිසුන් සිය දිවි නසා ගැනීමටද පෙළබේ. 

ගුරුවරු නිසා අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල්කරගත් පිරිස ඉතා විශාලය. ගනන් මිස්ගෙන් ගුටිකන්න බරිව ඉංග්‍රීසි සර්ගෙන් ගුටිකන්න බැරිව පාසල් ගමන නතරකළ අය සිටිති. එක් පියෙක් ප්‍රකාශ කලේ සිය දරුවාට ඉංග්‍රීසි උගන්වන්න එපා කියාත් නොගහන ලෙසත්ය. සිය දරුවා පහර කනු ඔහුට ඉවසන්නම බැරි තැන එසේ පැවසීය.

මෙම පරපීඩක සම්ප්‍රදාය වෙනස් කරන්නට බැරිද. දඩුවම් වලින් තොරව කුඩා දරුවන් හික්මවන්නට බැරිද. මන්ද දඩුවම් තුලින් දරුවන්ට පාසල එපා වේ.එක් සමෘද්ධි නියාමකවරියක් මා සමග පැවසුවේ ගුරුවරයා තම බඩෙන් අල්ලා ඉදිරියට ඇද්ද බවත් දැන් රාජකාරිවලට ඔහුගේ නිවසට ගිය විටද මෙම බය දැනෙන බවත්ය. පාසල දරුවන්ට බියජනක ස්ථානයක් කරන්නේ ඇයි.

මා දන්නා එක් ගුරුවරියක් උදේ සරබ ක්‍රියාකාරකම් වලදී දරුවන්ට බනින්නේ දෙමවුපියන්ගේ ලිංගික ක්‍රියාකාරකම් මතක් කරමිනි. එය අසා සිටීමට බැරි තරම් පිළිකුල්ය. වැරදි සරඹ ඉරියවු වලට හේතුව ලෙස මෙම ගුරුවරිය ප්‍රසිද්ධියේ දක්වන හේතු ප්‍රාථමික පන්තිවල දරුවන්ට අන්ඩර දෙමලයකි.

එසේම ගුරුවරුන්ගේ වැරදි ගැන පමිනිලිකිරීමට දෙමවුපියන් බියවන්නේ එවිට පාසලේදී දරුවන්ට වොවිධ පලිගැනීම්වලට ලක්වෙතැයි බියෙනි.

මේ අප සමාජයේ තිත්ත ඇත්තයි.

ගුරුවරු ඉතා අන්තනෝමතික ලෙස හැසිරෙන අවස්ථා අප දැක ඇත. මේ මා අසා ඇති කතාවකි. නාරම්මල ප්‍රදේශයේ එක් පාසලක  එක් ගුරුවරියක් පන්තියේ සිසුවියක් කෑගසන නිසා තරවටුවට ඇයව කාමරයක දමා දොර වැසීය . මෙය කැලෑබද පෙදෙසක පාසලකි. කාමරයට ආවේ පිබුරෙකි.  පිබුරා මෙම දියණිය ගිල දැම්මේය. පිඹුරා දැක ඇය කෑගසන විට ගුරුවරු සිතුවේ ඇට්ටරකමට කෑගසනවා කියාය.

ඉහත සිදුවීම වැනි ඉතාම අන්තනෝමතික ලෙස ක්‍රියා කරන ගුරුවරු අධ්‍යාපන නිළධාරීන්ගේ අධීක්ෂනයට ලක් වන්නේ නැද්ද

මෑතක් වන තුරුම පාසල්වල දරුණු වද හිංසා සිදුවූ අතර එම හිංසා නිසා අධ්‍යාපනය අතරමග නැවතුන දරුවන්ගේ ප්‍රමානය අනන්තය අප්‍රමානය.එසේම ආබාධිත වූ දරුවන්ගේ ප්‍රමානයද අනන්තය අප්‍රමානය. එහෙත් ගුරුවරුන්ගේ දඩුවම් ගැන සමාජ ආකල්පය අපූරුය. 

දැඩි දඩුවම් දෙන ගුරුවරයා හොඳ ගුරුවරයෙක් ලෙස සමාජ සම්මතයක් ඇත. මීට හේතුව අපගේ සමාජයේ ඇති පරපීඩක වන්දනයයි. එසේම ගුටි කන අය ගුටි දෙන්නන් ගැන ඇත්තේ අපූරු ආදරනීය හැඟීමකි. 

මේ ගැන කර තිබෙන එක්තරා පර්යේශනයක ප්‍රතිපල මෙසේය.

බලු පැටවුන් කන්ඩායම් තුනකට බෙදා එක් කන්ඩායමකට හොඳින් සැලකීය .අනෙක් කන්ඩායමයට නරක විදියට සැළකීය .තුන්වන කණ්ඩායමට හොදින් සළකන අතර හිංසාද කරනු ලැබීය. මෙම කන්ඩායම් තුනෙන් හාම්පුතුන්ට දැඩි ආදරයක් ලෙන්ගතුකමක් දැක්වූවේ තුන් වන කන්ඩායමයි . අපිට ගහන්නෙ හදාගන්නනෙ කියා සමහර ළමයි පවසනු ඔබ අසා ඇත. ( මූලාශ්‍රය සුමනදාස සමරසිංහ මහතාගේ දේශන ).

දන්ඩනය තුලින් පරපීඩක ළමා සමාජයක් බිහිවන අතර වැඩි වියට පත් එම ළමයි සාමාන්‍ය ක්‍රමවලින් පාලනය කළ නොහැකිවෙයි.ඊට හේතුව උසස් පෙළ පන්තිවලදී සාපේක්ෂ නිදහසක් හිමිවීමයි. මෙසේ ගුටිකන්නම හුරුවූ සිසුවා සමාජගත වූ පසු ඔහුව පාලනය කිරීමට තවත් මර්ධන උපක්‍රම අවශ්‍ය වේ. මෙහිදී ආරක්ශක අංශවල සිට එල්ලුම් ගහ දක්වාම විවිධ පරාසයක් සේවා අවශ්‍ය වේ. ලාංකිකයාට කිසිම දෙයක් හොදින් කිව්වාට අහන්නෙ නැත. දඩුවමක් අවශ්‍යමය. හේතුව ලංකාවෙ ළමයි හදන්නෙ සත්තුන්ටත් අන්ත ලෙස නිසාය. දියුණු රටවල පාසල්වල දඩුවම් නැත. එම පාසල්වල තිබෙන විනයද මෙහි නැත.

මගේ අත්දැකීම්ද කැටයම් කිරීමට කැමැත්තෙමි. අප පාසල් යන කාලයේ දඩුවම ඉතා සාමාන්‍ය දෙයකි. සියළුම ගුරුවරු දඩුවම් කළහ. මා නම් මෙම හිංසනයන්ගෙන් බොහෝ දුරට ගැලවී සිටියෙමි.  ඊට හේතුව මගේ ආදරණීය මව ගුරුවරියක් වීම නිසාය. එකම එක අවස්ථාවක ( අල්ලපු වත්තෙ අඹ කඩා අසුවීම ) මටද දඩුවම් විදීමට සිදුවුනත් මට හයියෙන් නොගැසූ බව අනෙක් සිසුන් කතා වූ හැටි මට මතකය. අනෙක් ගුරුවරු වෙනත් සිසුන්ට දඩුවම් දුන් හැටි මතකය. එක් අවස්ථාවක එක් සිසුවෙක් ගැන පැමිනිල්ලක් ලද විගස එම ගුරුවරයා යක්ෂාවේශවී දිවගෙන විත් සිසුවාගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා කුණු මාලු කෑල්ලක් මෙන් එහෙට මෙහෙට අදිමින් පහරදුන් හැටි මෑතක් වන තුරුම මට බිය ජනක මතකයක් විය. එම සිසුවා එම ගුරුවරයාගෙන් මිදුන පසු ටික වේලාවක් සන්සුන්ව සිටි ගුරුවරයා යළි  පොල්ලක් කඩාගෙන සිසුවා පසුපස එලවගෙන ආවේය. එවර සිසුවා බේරාගැනීමට වෙනත් ගුරුවරු හා සිසුන් ද මහත් වෙහෙසක් ගත්හ. සිසුවා පන බේරාගත්තේ තාරපාර දිගේ පැන දිවීමෙනි. මෙම ගුරුවරයාට ගෙදරප්‍රශ්න තිබිනි. බිරිද දික්කසාද නඩුවක් දමා තිබිනි. ඔහු ක්‍රියා කලේ හදිසි කෝපය මතය.

එහෙත් හදිසි කෝපය මත ක්‍රියා නොකළ නමුත් දඩුවම් දීමට චිරප්‍රසිද්ධ ගුරුවරු දෙදෙනෙක්ද මගේ මතකයේ වෙයි. එක් ගුරුවරයෙක් සිසුන්ට දඩුවම් කරන්නේ ආගමික කාර්යයක කරන්නා සේය. ඔහුගේ මුහුණ එම කාර්යයට පෙර ප්‍රීතියෙන් බබලයි. දඩුවම් දීම වේවැලකින් පමනක් කරන මොහු එම කාර්යය දිගු වේලාවක් සිදුකරයි. එසේම ඉතා ඉවසීමෙන් රසවත් භෝජනයක් භුක්ති විදින ලෙස එය කරයි.

ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වීමට ආ තවත් ගුරුවරයෙක් පන්තියට ඇතුල් වන්නේම කාට හෝ පහර දෙමිනි. හැම පන්තියකම ඔහුට පහරදීමට එක් සිසුවෙක් තෝරාගෙන සිටියේය.ඔහු පහර දෙන්නේ අතිනි.සිසුවාගේ හිසටය. පහර දෙන්නට පටන් ගත් පසු ඔහුට ඔහුවත් කොන්ට්‍රෝල් නැත. ළමයා අඩන කල්ම පහර දෙයි. මේ පහර දීම් වලට කිසිම හේතුවක් නැත. නිකම්ම කරන පහරදීම්ය.

එක් මාසික පරීක්ශනයක් තිබූ අවස්ථාවක මට ප්ලුස්කැප් කොලයක් ගෙන ඒමට අමතක විය. මෙම ගුරුවරයා මා ලගට පැමින ඇයි ලියන්නෙ නැත්තෙ කියා ඇසීය. මම හේතුව කීමි. ඔහු අල්ලගත්තෙ මා අසල සිටි සිසුවාය . මේ ඔහු අපේ පන්තියේ දෛනික පහරදීම් සදහා තෝරාගත් සිසුවාය. ඔහු අඩන කල්ම හිසට  පහර දුන්නේය. ඇයි ලග ඉන්න කෙනා ට කොලයක් නැත්නම් අහල දෙන්න දන්නෙ නැද්ද කියා අසමින් පට පට ගා හිසට පහර දුන්නේය. මමද වෙව්ල වෙව්ලා සිටියෙමි.ඉන්පසු එම සිසුවාගේ පොතෙන් කොලයක් කඩාමට දුන් අතර ඔහු මාසික පරීක්ශනය අවසන් වනතුරුම අඩ අඩා සිටියේය.

සිසුන්ට දඩුවම් දීම චාරීත්‍රයක්ව පැවති යුගයක දඩුවම් කළ ගුරුවරුන් පනහක් හැටක් අතරින් මේ තිදෙන ගේ මෙම අසාමාන්‍ය චර්යාව මගේ මතකයේ විය.

අපි ළමයින්ට ගහන කොට ළමයින්ට වඩාරිදෙන්නෙ අපට . අපි හදවතින් බොහෝ සේ හඩනව කියා සමහර ගුරුවරු කියන කතා පට්ටපල් බොරුය. ඇත්ත කතාව මෙම පහරදීම් වලින් ගුරුවරු විනෝදයක් ලැබීමය.

ගුරු පත්වීමක් දීමට පෙර මානසික වෛද්‍ය වාර්තාවක් ලබා ගැනීම සුදුසුය. එසේම ගුරුවරුන්ගේ මානසික සෞඛ්‍ය ගැන රජය දැඩි අවධානයක් දැක්විය යුතුය.මන්ද ඔවුන්ගේ අතට දරුවන් බාර දෙන බැවිනි.එසේම අධ්‍යාපන මනෝ විද්‍යාව පිලිබද දැනුමක් ඔවුනට ලබා දිය යුතුය.